eş-Şerîf el-Murtazâ (ö. 436/1044),
Gureru’l-fevâid ve dureru’l-kalâidadıyla da bilinen Emâlî el-Murtazâ isimli eserinde “fî zikri şey’in minahbâri’l-mu‘ammerîn ve eş‘ârihim ve müstahseni kelâmihim” adıyla birbölüm açmıştır.
eş-Şerîf el-Murtazâ bu bölümde el-Hâris b.
Ka‘b, elMustevgir,Duveyd b. Zeyd, Zuheyr b. Cenâb, Zu’l-İsba‘ el-Advânî,Ma‘dîkereb el-Himyerî, er-Rubey‘ b. Duba‘, Ebu’t-Tamehân el-Kaynî, enNâbigael-Ca‘dî hakkında mevcut bilgileri geniş bir şekilde ele almıştır.
eş-Şerîf el-Murtazâ da birinci derecede Ebû Hâtim’e atıfta bulunmuştur.5eş-Şerîf bu bahsi uzun ömür olgusunun imkan ve vukuuna dair itirazlara cevapolarak tasarladığı bir bölüm ile tamamlamıştır.