Funda aytüre şiirleri

AmiraL · 7 Ağu 2018

Funda AYTÜRE

1969'da Eskişehir’de doğdu. Şiirle tanışıklığı lise yıllarına rastlar. Şiir dışında deneme, anı, mektup, öykü çalışmaları yaptı. Resim ve müzikle de uğraşıyor. Sözü ve müziği kendine ait eserleri var.

Şiirleri; Evrensel Kültür, Şiir Odası, Damar, İtaki, Maki, Kiraz, dergilerde, gazete ve antolojilerde yayınlandı. Ödüller aldı.

AmiraL · 7 Ağu 2018

HEBA KUŞLARI

Çukuruna tükürüyor
Eskiz insanları dünyanın
Gözizleri dokunuyor… dokunuyor,saçlarına şarapla yıkıyor oduncu
Ağlarken ağarıyor meşin ayakizleri
Kentin yaşlı ellerini çalıyor
Boyacı çocuk yaşlanıyor…yaşlanıyor
Ve şehrin çöpçüsü kalk borusuyla telaşlı
Gözizleri topluyor
Kuşun saçakladığı kan güneşi
Saksılar kırıldı tomurcuksuz çiçeklere
Çırpınan insan yalnızlığında vuruldu kanadından
Boynununu alıştırdığı kentte kurudu bilekleri
Göğsündeki denizi kucaklayan kentte kurudu bilekleri
Göğsündeki denizi kucaklayan
Ve toprağın rahmini aşk kutsadı
Kalbimi yalnızca aşka sakladı
Yağmurun çırpındığı şiir
Yağmur ki (tekeşlidir)
Yalnızca
Şiirle
Sevişir…
Saçlarıma dökülen hüzümü
Gecenin erguvanıydı toplayan
Dudaklarının duraklarında bekledim
Aşkın ve ben yüzü olan her şeye saygı duydum
Senin gökyüzün olmasa ne yapardım ç
Çadırını yırtan çingene
Göçer aşkın eteklerine
Yağmuruna direten ağaç eteklerine
Titrer yalnızlıkta
Kapısız adam çıplaktır
Ne zaman?
Yağmur yoksulu çiçek yoksulu
Güneş yoksulu ey!
Yüzünle başla hayata
Pencere görür çiçeği…
Gölgesine değen çocuk
Kirli sulardaki nilüfer gibidir
Gökyüzünün göğsünü delerken yıldızlar
Gökyüzümle emdim yaramı
Aşkımı döven havan
Düşlerimin ses verdiği ellerindi
Direndi heba kuşları
Hebakuşları direndi

AmiraL · 7 Ağu 2018

LAVANTA VE KATRAN

Trenler gecikmeliydi
Biz hep hazırdık kedi bileklerimizle gül dövmelerimizle
Nasırlıydı ellerin karanlığın
Beyaz atlarımla susadım durma gel
Onları döven havan
Ezikti yapraklarım savurdun
Oysa ben seni suskun topraklarımda doğurduydum
Benim vahşi evcil incirim
Sana kahveler acılar sarmaşıklar köpürttüm
Benim hiç gelmeyen mavi mektubum
Kilitlerimi kırdım kanatlarını kucakladım
Lavanta ve katran
Bulanık sokaklarımda tozlu dükkan
Salkım saçak döküldüm çatılarına
Güllerimi budadım yamalı uçurtmamı vurdun
Uçurumlar dağladı topuklarımı
Parmaklarının ormanlarından dair çadırına göçüydüm
Kendimi sürükledim seni taşırdım
Oyuktum tenhaydım geceydim
Ben en çok saçlarıma yağmuru duvak yaptım.

AmiraL · 7 Ağu 2018

SOYLU ÇİNGENENİN ŞARKISI

Ağlarını çeken balıkçı kırık bir levhadır aşk
Yüreğinin vadisinden doğurur suyunu
Güneşimölümdöşeğim
Çılgın rakkase sızar şehrin gerdanına
Ah!kanatsız dünya
Küflü bilge şimdiyi geçmişle kazanır
Çürütür sandalında ne varsa
Aşk parçalanmalıdır ve yeniden yeniden karılmalıdır
Kabuk derisini yüzdü uçurum ceremesiydi
Derinliğini kavradı
Dudağımdaki bıçak dilimi yaladı
Gönlümdeki toprağı su bastı
Yaban rüzgarım kuytularımda bekledim seni

AmiraL · 7 Ağu 2018

Ağlayan Bir Güne Senfoni

Bir aşk kendine yolcudur
Tırmanırken bir kadının eprimiş saçlarına
Bir gün bu şehirden gidersen
Bir im, bir sözcük, bir anı bırak bana
takılıp gelmek için ardına
Kendi evrimimi yaşarım aşkımızda yar
Seni en çok seni bir muska gibi
bütün yollar sana düğümlü
Martı çığlığıdır telaş dolanan ayaklarına
Açılmamış mektup zarfı gözlerinle
seni nasıl unuturum sevdiceğim söylesene
İp kopuverir birden
Tutuşur karantina aşklar
Yamalı parmaklıklar örer zaman
Hüzünlü yalnızlıklar taçlanırken
sevgi kanar…
Harmanlanmış dünleri bohçalarken sandığına
Martı kanatlarından süzülen mavileri yakala
Yaşamın çelik okları yorgun ayakları yaralar
Gecenin alnında ürpermiş bir gül incecik ağlar
Her aşk kendine yolcudur
Tırmanırken o kadının eprimiş saçlarına

Sevgilim hep çocuk kalalım.

AmiraL · 7 Ağu 2018

AĞLAYAN ÜVEY ÇOCUKLAR ÜVERTÜRÜ

Gecenin ördüğü oyalı zakkum
Solgun memesinde seni emziren çılgın tanrıça
kesik kol yende kalmalı oğul
caddelerine doladığım parmaklarımı üşütme
öksüz döşeğim yaşamın çırağı
tarih uçurtmanı bilmediğin atlaslara mı yolladı
ah ne yapmalı da seni o balıklı gölden kurtarmalı
saat sustu incir ağacı kopuk yapraklarından utandı
kızaktaki mor geyik sırtındaki yarayla dönmeyecekti
eyerleyin atımı pazen fistanımı gülleyin
ben kesik ellerimi size doğramadım mı
kirli ülkelerinizde kirli evlerinizde
bu gül lekelerini çoğaltmadınız mı
eyerleyin arka bahçedeki doru kısrağımı
kanatları yağmalanmış çocuklar için kilitli tahtaravalliler
bahçelerde yanık eldivenler
kömür ve kükürt kokan bacalardan küflü cesetler topladım
aşk alanlarınızdaki yasak tramvaydı
hadis verilmişti dilsiz kentleri dervişler gazelleyecekti
barbar duvarlarınızdaki ortaçağ haritası silinmemişti
denizkızı bileklerini iplere dizdi
verin denizlerimi uzandım kendime astım lambamı
alın uykularımı ne olur rengi kül de olsa bana bulut saklayın
kemikli bir yosma şimdi haziran
aynalı rakkasenin kefeninde kıpırdanan
çivili harabede çırılçıplak yıkandım
ne vakit vururdu bilinmez ölümün tokmağı
göğsümdeki gizli hançer
gümüş varaklara kelebekler kazıdım

anne hep ağlar mı üvey çocuklar

AmiraL · 7 Ağu 2018

AŞK BENİM ADIM

aşk benim adım
papatya tarlalarında uyurum
gül kokar tenim taze baharım her mevsim
aşk benim adım
martıdır çığlıklarım
bazen ayrılığa çıkar yollarım
aşk benim adım
kırmızı pembedir rengim
alev alev yakarım
aşk benim adım
kıskançlık ihanet pek çoktur kardeşlerim
aşk benim adım
kanlı bir lekeyim çok zor çıkarım
yuva yaparım çiçek satarım
kimseleri dinlemem
dünyayı birbirine katarım
aşk benim adım
yıldızlara çıkarım
aklını alır kaçarım
herkesi kucaklarım
aşk benim adım

AmiraL · 7 Ağu 2018

BEYAZVALS

Kadınlar avutur saçlarını
Ayın topuklarını öpen sefer tası
Yalnızlığımız bir düşle başladı

Akşamların bağrına bastığı kederli

Ellerimdi gökyüzünün öksüz kızı

Hüzün kırık gitarlardık bir çingenenin

Soysuz parmaklarındaki yüreğimin

Haramisi patikasıtaşlı sevdikçe

Kirlenirmişinsan uysal ve ürkek

Bıçaklardık bilenen bir düşle

Tanrı her yere kendini kazımış

İhtiyar lambalar gibi durmuş

Birbirimize bakıyoruz

AmiraL · 7 Ağu 2018

BİR GÜL İÇİN RESİM

Zaman kaşmir dudaklı uğultulu tellal
Yüreğim kırık bir vitray
Beni bana vurdular
Masamdaki kirli küllük gülü külle yoğuran
Tanrıça çıngıraklı fayton sen söyle
En çok nereye gidilir nerden dönülür sonra
Kim karaladı çizdiğim resimleri
Sevgilim kalbinde bir avuç bakir toprak sakla bana
Mağrur ceset gecikmiş ihtilal dilim yetmez mi
Aşkı savunmaya bu menevişli gök bu tenha nehir
Bir gül kadar lekeliyim anne

AmiraL · 7 Ağu 2018

GRİVALS

Tanrının göğüs kafesindeki gül şiir
Ellerinden sızan nehir
Zamanı gölgeler basar
Saçlarını avuturken kadınlar
Ayın topuklarını yıkayan köpük
Gümüş gecenin elindeki som imbik
Gülün sargısı aşk
Acılı balçık
Kıyıda şafak ölüsü
Taşın kımıltısı
Su duamdır,ağlarım
Yalnızlığın asma bahçesi hüzün

AmiraL · 7 Ağu 2018

GÜLCESETLERİ İÇİN RESİM

sense hırçın yağmurlarla döküldün sokaklarıma
gecenin ölü omurgasını kopardık
derin düştün kalbime
ellerimin ucunda viran bağlarımı bereketledin
hayat denen bıçak saplıydı etimde
sonra sen geldin kadife perdeydin camlarıma
yaralı yosmandım ağlayarak çıktık o mavi ağaçlara
yaslandık yaşlandık utana sıkıla
soğuktu gül cesetleri yağıyordu kaldırımlara
bilekleri kedi kadınlar yırtık pabuçlar onarıyordu
gümüş memelerinde ay şakıyordu
dağları kara şehit oğul tarihi
gecenin tırnakları sökülüyordu
deli çocuklardık kasıklarımız hançerdi
en fazla ayyaştık bir yüreğimiz uyuşmuyordu
acı ödevdik bayram sabahlarında
göçebe öykülerde kimlik edindik
sınıfta kaldık fiil çekimlerinde
köpüklü evler denedik
kalemlerimiz kemikli kuş kelebek akıtırdı
mor salkımlı bağlarımıza elleri kükürt
adamlar dadandı
yalnızlığınız enikonu eskidiyse
yedek parça nerde satılırdı
şimdiyse ciğerleri parçalanmış bir şair imge
beni söndürün söndürün beni
sivastır adım

AmiraL · 7 Ağu 2018

KİLİTLİİĞNE

Sağnakcaddelerde bir çocukaşkını aralıyor
Ağaçsa resmini çiziyor şehrin göbeğine
Reçineyapma çiçekler ninniler çoğalmıyor
Bir sırça köşk bir çift patik şimdi çocukluk
İnce tınıları duymazsa nasıl beyazlar pamuk
Kim teyelledi bukilitli iğneleri yüreğime
Ben aşıyorum caddelerimi dünya sarkıyor ellerime
Çocuk resimleri akarken nehrin soluk yüzüne
Bu kilitli iğneleri kim teyelledi yüreğime
Ağlıyorum güllerim öağarıyor benimle
Dağ sürgünken nehirler göçebedir
Ellerim sığmıyor dizlerime
Ey gül kendini geceyle anlat
Anne şalına sar beni göğsümde kanayan leylak
Bu kilitli teyelleri yüreğim mi gülledi
Anne bu dünyaya neden sarkıttın ellerimi

AmiraL · 7 Ağu 2018

LACİVERT RESİM

Yağmur dokumuştu parmaklarını
Lacivert rüzgar saçlarını unutmuştu
Üleşilmişti.tünüyecek yerin de yoktu
Esmer dağlarına senin ben hep
Gecikmiş trenlerimle gelirdim
Dikenlerine dolanan bülbül vazgeçiyor senden
Hep yüreğine kovulan kavruk gül
Entarime masalar ve düşler diktiydim
Bunak ölüm.durgun cam
Ne çıkar gümüş memelerimdeki
Yıldızları göğünde unutmuşsam
Gölgendi bıraktığın ırmaklarda
Tanrıysa küçük bir yalandı
Bahçendi.güllü uçurtmam
Ben aşkı kuyularımda gizledim.

AmiraL · 7 Ağu 2018

MAKAS YARASI

Yalnızlığa iliklediğimden beni fistanımı
Alım gülüm tufan sandıkta
Yaz boyu kadın
Boyalı sokakları yüklük yaptı
Kanarya sardı
Dudağındaki makas yarasına
Kışa astarladı minderi
Tahta sedirde
Üzüm fesleğen kokuyordu topukları
Sonra içimdeki çocuklara el salladı
Sabah yatak örtüsüydü
Sarı göçler yığarken çatısına…

AmiraL · 7 Ağu 2018

MAVİ ATKI

Dayanamazsın kaptan benim buzul yalnızlığıma
Ben bu buzul gülünü senin için
Isıtmıştım taktım yakana
Seyrülseferler yolun açık ola
Bilirsin kişi en çok kendine yolcudur
Kim büyütür saçlarını çocuksu suçlarıyla
Bir dervişhan devrik bir zamanda
Moru morca gülü gülce karşıladık
Som tenimde kabarık yara
Seni sana uğurluyorum hoşça kal usta
Adam gibi ağlamayı ve çocuk ellerimi hiç unutma
Bana boyun atkısı gerekmiyor
Çünkü yaz geldi buralarda
Geçmiş kış ellerini doladın yüreğime
Hiç üşümedim usta

AmiraL · 7 Ağu 2018

MİHRAPTAKİ KADIN

Kendimize bahaneydik baskısı çocuk cüzamlı tanrıça
Yavan kelimelerdik bedene kapatılmış yaygı
Sırlı ayna efsunlu künye
İnceliğim kehanetim dokunma urlarıma
Çömlek karıldı zar yırtıldı dal parmaklandı
Tüy uçtu kafesteki özüm
Kelebek kopardı kanatlarını
Işığın ihaneti karanlık yazgım
Buzlu cama çizilmiş harita
Kadın astarını serdi mihraba
Eşikte uzantısını gördü ürküntüyle yoğrulmuştu
Yanılgı asmabağı baharatlı aşı önlüğünü giydi
Mezarlıktaki kalıntı ince gerdanlığını taktı göğsüne
Çocuk baskılı cüzamlı tanrıça
Mihraba serdi astarını
Yakmıştı bütün haritalarını

AmiraL · 7 Ağu 2018

PAZEN BİR UÇURTMA AŞK

Islık çalıyor gece
Güneş küf kokuyor diyorum sana
İçimin kalabalıkları beni yordu
Basama entarili kadınlar elleri çörek otu
Varılmayan ülkeler,söylenmemiş sözler
Seni gizlediğim bütün kıyılar
Örtündüğüm kırçıllı battaniyelere benzerdi
Güle erdim tuza bandım
Her aşk iki kimlikle dolaşır sokaklarda
Kırmızı_siyah
Islık çalıyor gece
Evlerinden çıksınlar yağmur adamlar
Bilekleri deniz kabuğu kadınlar
Pazen bir uçurtma aşk seni beni taşıyor
Vazgeçme ellerimden
Özlediğim yanları var sesimin
İçimin bütün trenlerini çağıransın
Beni vurma öyle ulu orta yerde
Tenhalarında havalandır içimin bütün kuşlarını
Sesinin buğusundan katarlar göçüyor diyorum sana
Kirpiklerim uzamış yağmur gözlerini seviyor
Kadınlar yalnızlığını örüyor aynalarda.

AmiraL · 7 Ağu 2018

SARMAŞIKLI RESİM

Hayat denen kamburu sırtında dinlendiren bilge
Aslolan insanı anlamaksa saçlarımdan başlamalıyım işe
Ey zaman kösnül sızım yanaşmam
Uysal kelebek kanatlarını saçları kanlı bir kadının
Hazan bakışlarını düşürüyorum göğsüne
Körebe oynuyorum yaşamla delişmen gecenin kollarında
Üç tekerli bisiklet yüreğim
Ömrümü kanatan gül yağmurlu bir düştü ellerin
Yalnız suya dokundu aşk gökyüzünü tutamadı
Yüreğini gizleyemeyen çocukların sırat köprüsü şiir
Denizsiz kıyılarını biriktirmiş penceresine
Beyazını arar sarısını çaldıran
Gecenin göbeğinde kuş ölüleri
Yalnız çocuklardır düşlerini yapraklayan
Sarmaşıktan öğrenmeli sarılmayı insan

AmiraL · 7 Ağu 2018

TAŞPLAK

Arsız gece erguvanlar soğan çimleri
Defterimde görmesem bu kirli uyağı
Soluk hırka kırçıllı battaniye
Bilirsin terk edilir her nehir
Hep aynı tango çalsada o taş plakta
Penceremdeki taş yontu
Aktığım yataktın durma gel
Yalnızlık yavan ve vahşi bir masal
Kuşların yüreğidir bulutlar

AmiraL · 7 Ağu 2018

TEK AĞAÇ İÇİN RESİM

Göğsünü yangınlarda tarayan ağaç
Bilirim taş nasıl inkar eder kalbini
En çok ellerimle ağladığımı kim anlayabilirdi ki
Bırakın beni etimi dağlayan katırtırnakları
Tenha vakitlerinde ömrümün
Kim anlardı en çok kendimden saklandığımı
Her çaldığım kapıda kendimi bulurdum
Göğsümdeki akrep kaç kurtul
Tenha vakitlerinde ömrümün
Kendimle helalleştim mendilimi yudum

Funda aytüre şiirleri

Gizliliğinize değer veriyoruz