Şu an tek şey istiyorum. Yanımda olsan mesela sen kolunu omzuma atsan ve yola koyulsak. Sahile falan giderdik, eğlenirdik. Ben her zaman ki gibi çok fazla eğlendiğimde saçmalasam yine. Sen de her zamanki gibi dalga geçsen benimle. Sen bunların çok şirin olduğunu düşünsen mesela eskisi gibi bende surat assam sana. Bu da senin hoşuna gitse mesela. İşte şu an bunları yaşamak istiyorum.
Canımı acıtan sen değilsin,kalbimi ağrıtan,düşündüğüm zaman gözlerimi dolduran,bir şarkı duyduğumda hüzünlendiren.
Sen değil, anılar benim canımı acıtan. Sadece anılar.
İyi olan kazanmalıydı aslında.
En iyisi bendim, seni severken.
Hep galip gelmem gereken yerde, hep mağlup düştüm.
Hiç kazanamadım.
Ama seni en çok ben sevdim.
Diyorum ya;
Benim kazanmam lazımdı.
Ama ben hiç kazanamadım.~
Evet Sevgili,
Kim özlerdi avuç içlerinin ter kokusunu,
kim uzanmak isterdi ince parmaklarına,
mazilerinde görkemli bir yaşanmışlığa tanıklık etmiş olmasalardı eğer..
Aşk bir mayın tarlası gibidir; bir adım atar ve parçalara dağılırsınız. Kendinizi toparlar sonra aptalca bir adım daha atarsınız. Sanırım bu insanın doğasında var; yalnız kalmaktansa parçalara dağılmayı tercih ediyoruz.