Tesadüfen çarpışacağız bir yerde belki de. Sonra sen elimden düşenleri toplamama yardım edeceksin; aynı filmlerde ki gibi. Ben ise bir bakışına bin anlam yükleyeceğim.
Nereye gidersen git; aynı gökyüzünü paylaşıyor olacağız sen başka şehirlerde - başka kadınlarla olacaksın belki, ama ben hep anılarına el sallayacağım.
Hayaller, hayaller, hayaller.
İçi boş, sadece gülümseten şeyler.
Herkesin bir hayali vardır değil mi ?
Hangisi gerçek olmuş ki…
Çok mu karamsarım bu günlerde ?
Yoksa haddinden çok mu hayal kuruyorum ?
Ah, neyse neyse.
Bunların gerçekten bir önemi yok.
Galiba, bu sadece benim şanssızlığım.
O ağlamaz değil mi? O güçlüdür o hep dik durur. O ayrılık arkasına üzülmez yada gözyaşı dökmez. O kalpsiz değil mi? Sevebilir ama üzülemez, gülebilir ama ağlayamaz. Neden çünkü o Erkek değil mi? onun üzülmeye hakkı yok.
Bir zaman sonra, insanlar yüzlerinde maskeyle dolaşmaya mecbur kalıyor.
Duygularını gizlemek için,
Sevgisini gizlemek için,
Mutluluğunu veya acısını bastırmak için…
Sadece bir kaç insan duygularını gizlemeden özgürce belli eder.
Çünkü onlar daha önce zedelenmemiş nadir insanlardır.
Belki de birine sahip olmak mümkün değildir. Kimseye gerçekten sahip olamazsın. Belki de ne kadar seversen sev, sonunda parmaklarının arasından su gibi akıp gider ve elinden bir şey gelmez.