Mitolojik Bir Hikaye

Bir efsaneye göre esmer, güçlü bir insan olan Artankos, Artemis’e tutuldu. Artankos, rüyalarında görmekten sıkılmış olacak ki, bir an önce o tanrıçayla beraber olmak istiyordu. Fakat ayrı dünyaların insanları olduğu gün gibi belliydi. Artemis’in, Zeus’un kızı orman tanrıçası olup, Artankos’un ise okulunda sadece beslenme kolu olması; ayrı dünyaların insanları olduğunu açıklamakta yeterliydi.

Artankos bu hovarda kişiliğiyle, arkadaşlar arasında alay edilmiş, dedikleri ciddiye alınmamıştı. Artemis’in tanrılığından dem vurup, “olm sende hafif salaklık var mı? ” diyorlardı. Fakat Artankos bunların hiçbirini ciddiye almıyor, ıslak saçı ile fiyakalı sandaletlerini cilalıyordu. “önemli olan imkansız aşkları elde etmek, yoksa ben de bilirim insanlarla evlenmeyi” diyordu. Ama bunu derken, kendisi bile inanamıyordu. Bunun üzerine en yakın arkadaşı Ajax’ın bu konu hakkındaki düşüncelerini öğrenmek için paçaları sıvayıp evden çıktı. En yakın arkadaşına durumu açıkladıktan sonra, Ajax, “ kanka sen en iyisi şişman rockçı kız bul, paso sakso..” nasihatını verdi. Beti benzi uçmuştu bu söylemden sonra. Bunun üzerine, Artankos insanlardan bana fayda yok düşüncesiyle, birden Ajax’ın evinden çıkıp, insanlarla enseye şaplak göte parmak olmanın anlamı olmadığını kavrayıp, aşkına daha da bağlandı. Ve ormana doğru ilerledi. Biliyordu, ormanda Artemis’i bulabilirdi. Ne de olsa orman tanrıçasıydı. Ormanda bülbüllerin en güzel şarkıları eşliğinde, ormanın derinliklerine doğru yol aldı. Etrafta hiçbir vahşi hayvan yoktu, bu da Artankos’un, “Artemis bana vurgun, baksana beni koruyor..” düşüncesi kafasına yerleşmiş bulunmaktaydı. Ormanın tam ortasında bulunan ceviz ağacının yanında durdu, ve “Artemis!” diye haykırdı. Artemis’in muhteşem vücut yapısının imgeleri, Artankos’un göz korteksine yansıdı.Artemis’i görür görmez Artankos, Artemis’e aşkından bahsetti. Artemis de onu bekliyordu zaten. İki aşık o kadar mutlulardı ki, ormanın en güzel hayvanları etraflarını sardı. Ve Zeus’tan gizli aşk yaşayıp, ömür boyu mutlu oldular.​