Sakın Sen Utanma, Ben Taşırım Seni Omuzumda.

YoLcuLukLar, BaşLıyor

UtançLarımın Yüzünden
PişmanLıkLar'dan Kaçarkan
Peşimden SürükLüyormuşum Oysa
SaLLana SaLLana Giderken
Düşecek Gibi oLuyorum Bazen
Var Benimde HataLarım, GünahLa Karışık.
Sevgidendi Herşey Değip Kenara SakLanışLar İşte.
Bazen SözLerin Devamını Getirememek,
Kendini Kendine AnLatamamak, Dahada Kötüsü.
Birini Yaşamak İstemek, Yaşadıkdan Sonra SahıpLenmek
Bakmasın Görmesin Duygusu, Herkesde oLan Birşey.
Ben Heyecanını Kaybetmiş, Bir Çiçek Gibi
Açmayı BekLiyorum Sanki,
Hangi Göz Yaşı Düşecek Tohumuma.
Yada Hangi GüLen YüzLe Kapanıcak, Bu Yara
Gidip GeLiyor, Hangisi Ağır Basıyor BiLmiyorum İçimde
En Hafif oLanı Taşımak, Daha Kötü Koyuyor Bana.
Sakın Sen Utanma, Ben Taşırım Seni Omuzumda.


Aşk-ı DeruN

Ve gönlüme düştü cemre...
En saf, en masum halinde yakalayıvermiştir seni...
En ihtiyaç duyduğun zamanda bulmuştur seni...
Hiçbir şeyin seni avutmayacağı bir anda gelmiş, konmuştur yüreğine...
Saymak isteyip de sayamadığım tüm güzellikleri taşıyan cemre...
Bereket olan, sevgi saçan, aşkı nakış nakış gönle işleyen cemre...
Herkese dokunur cemre, eğer beklenirse...
Tabi her canlının beklediği cemre farklıdır...
Beklenilen en güzel şeydir gönlüme değen cemre...
Yeryüzüne ait bir terim olarak bilinen cemrenin belirli zamanları vardır...
Senede üç kere düşer yeryüzüne ve çok değerlidir...
Ama gönlüme düşen cemrenin zamanı yok,
mekânı yok, öylece gelir dokunur yüreğime...

Biliyorum Aniden birisinin karşına çıkıp sana aşık olma olasağını yaşamadın hiç.
Parmaklarınla ufak rutuşlar dışında Tenine hükmetmiş bir başka canlı olmadı hiç.
Çünkü Dışarıda seni seven kimse yoktu.
Kapalı Perdelerinin Ardında Vucudundaki Tüm Hatları Şehvetle Duvarlara izletmekden
Başka Birşey gelmiyordu elinden.
Çünkü Sen dokunulacak kadar güzel değildin.
Kendinleydin.Ve Herhangi bir kadının seni durup dururken öpme olasılığı yoktu.
Ellerin Çıplaklığını tutmakdan başka işe yaramadı.
Çünkü Dışarıda Birinin sana tesadüfen aşık olma olasılığı yoktu.

Sen kendi yolunu bir başka yürekle birleştirdiğin an, beni ne denli geride bıraktığının farkına varamayacak kadar sevdalıydın, hepsi o kadar..
Fark ettiğinde ise o boşluğu doldurabilmek için yapabilecek birşeyin kalmamıştı.
Tıpkı İstanbul gibiydin. Suçu Kadere attın..

Ve sen uykunda sevgimle hesaplaşmaya dalardın.
Cennette cehennemi hatırlardın. Dönüp geçmişe bakıyorum da,
sanki yıllar değil yüzyıllar geçmiş aramızdan...
Aramızdan;
ayrılıklar, ihanetler, kayboluşlar, vazgeçişler, yeniden bulmalar, korkular, yalnızlıklar, savrulmalar geçmiş.
Ve bu ilişki ne çok biçim değiştirmiş...

Hava soğuk, yağmurlu ve vurdumduymaz bir İstanbul gecesiydi..
Ve gece yağan yağmur hep ürkütürdü beni.
Yağmur değil, yalnızlığımdı pencereleri damla damla yalayan; yıllarımı dolduran sensizlikti.
Hep bir yanı yarımlık, hep senden uzaktalık, hayattaki tek kimsemden yoksunluk,
yani kimsesizlikti

Seni hep yanlış sevdikleri için beni anlayamamış olabilirsin.