Ece Arabul Günel Şiirleri..!

KARANLIK PATİKADA


Karanlık bir patikada
Ay ışığı düşer önüne
Arkanda soluğu ırmağın

Dudaklarım gül içinde
Bu öyle bir sevi ki
Bir kuş öter çalılıkta

Yüreğimiz ter içinde
Sanki biz değiliz sevgilim
Kavakların gölgesiyle
İkiye ayırdık geceyi
Gece avcumun içinde

KARIŞIR


Yüreğimiz ısınır ısınır da,
Ya pat diye dağılırsa..
Çiçek de açabilir tohum,
İse dumana da karışır.

KIRIK


Bıçak gibi yalnızlık damarlarımda
Çizgi çizgi duyulan
Arıyorum kendimi..
Benim olan ortamdan koparan
Umutla
Nasıl da ürkek
Yaşama sızıyorum..

Bilinçlenip kavradıkça kendimi
Sürükleniyorum daha bir çıkmaza
Uğraştan yine de çoğu kez yılgın

İlerleyiş, sunular
Neye göre değişim?

Olabildiğince uzaklaşmak
Ve yitirmek ruhunu buzullarda
Kırgın son kez bakıp yaşama
Ayrılmak istiyorum

KOLAYI YOK


Kolayı yok bunun..
Oyalamak yersiz..
Kara bir kütleyi fırlatacaksın,
İnecek yüreğine
Tekrarlayacaksın
Niyesini,
Yoksa nasıl tutunursun
Çoktan unutulmuş kızgınlığına


Kocaman iri balık gözü yalnızlık sana bakacak
Boydan boya lacivert kesecek her köşen
Önce isteyecek, sonra kaçacaksın.
Hiçbir zaman hazır olamayacaksın
Çağırmaktan yorulduğun gün
İzin isteyeceksin
Üzgün olmak için..

Sakız gibi çürüdü zaman
Merdivenler yer değiştiriyor..
Elimdeki eşyayı unutuyorum..
Ve birden çığlık atıyorum susun diye..
Belki sessizlikte susar içimdeki
Bekleyen

Ellerim yüzümde
Dudaklarım, gözlerim..
Ya onlar da dağılsa..
Nasıl toplanır beden..
Üflenince uçuşan tohum çiçeği..

Artık kimseyi sevmiyorum..
Yalnızca sevdiklerimi
Hatırlamaya çalışıyorum.

KÖRPECİK DALINDA


Körpecik dalında
Tüyü titrerdi
Sabah çiği
Islak serin alnında
Onaltı yaşında delikanlı
Yüreğinde gülüşü
Aymazlığı sevdaya
İpince gözyaşı
Soluk ayışığı olmuş kız
O kadar uzak ki durulmaya.

KÜÇÜK KIZIN AĞACI


Beni bir kiraz ağacına götür desem
İlk dalına ulaşabileceğim
Dalları taze pembe kirazlarıyla ağır
Mağrur bir anne gibi orda gülümseyen
İnce beyaz gövdesinden baharı sevsem

Kiraz bahçelerine trenle gidilir
İstasyona yakın kahveler
Havuzunda 1-2 alabalık yan dereden
Derenin tıkır tıkır taşları
Avuçlarda ince belli çay bardakları

Leylekler önce, ardından kırlangıçlar
Konfeti gibi bahar ağaçları
Yabanıl çiğdem kokusu
Mora kesmiş, tüle sarmış bayırlar
Ama eksik kalır bir yanı
Mutlaka ağızda
Kirazın çekirdek kırığı

Annemin saçları açık pencere rüzgarıyla
Elleri cama dayalı küçük kıza ulaşır
“Al hançeri kadınım”; o küçücük kıza ver..
Olsa olsa kiraz ağacının
Kuytu ıslak toprağına
Resim çizer

MATRUŞKA


Matruşkalar gibi her yaştayız
Yüreğimiz çizilir annemizi ararız
Söküğümüzde müdür muavininin bakışı
Kırmız gül lise çıkışında
Çingene pembesi yerde tepinen çocukta..
7 yaşında özenerek baktım yan sıradaki inci yazıya
Hala ezilirim..

Tutkular da eklenir gelişirken
Bıraktığın yerdedir yeni gelen..
Saatime ilk dokunuştan
Tuzlu duvar gölgelerine
Hiç ayrılmadım hiç kimseden
Hiçbir kapı kapanmadı
Yalnız tekrar geçmeye fırsatım olmadı

Ne çarptıysa beni 20’sine kadar çarptı
Tekrarlanıp durdu duygular..
Belki azıcık büyüdü sanrılar
Anılar neyi çağırırsa onu severim artık..
Tanıdığın tanımadığın kadar şaşırtmaz seni..
Anlayış kadar sıkıcı ne var..

Her yaşını sevebiliyor musun
Göğsüne bastırıp bebekliğini
Sarılıyor musun sevdasını anlatamadan
Aldatılan genç kıza..
Gülümseyebiliyor musun inandıkları uğruna
Kendini ve inananları aldatana..
Herkesi sevmenin ve güvenmenin ne büyük haksızlık olduğunu
Farkedebiliyor musun..
Tek gerçek aynalarda
Yansıman nasılsa kendine
Öylesin..

En küçük matruşkada kalan kırgınlıklar..
Bakarsın kabuğunu çatlacak..
Oysa her soru yanıtını bulur,
Fırlat maviliğe, usulca süzülür
Su kendi yatağını yaratır
Çaresiz kalınan yalnızca kurallar.
Bir de uçar gibi merdivenler kalır..
Bir telefon sesi, bir çağrı..
Yaşananlar mı..
Anılardan silinen birer ayrıntı..

MİNELİ


Saksağandır yüreğim
Anılar toplar
Aynalı bir konsol üstünde
Gece teri, sümbül mavisi, kış güneşi
Bir mineli kutu ki
Ne varsa onda
Silinir geçmişi

MİNELİ


Saksağandır yüreğim
Anılar toplar
Aynalı bir konsol üstünde
Gece teri, sümbül mavisi, kış güneşi
Bir mineli kutu ki
Ne varsa onda
Silinir geçmişi

ÖNÜNDE ZAMAN


Kahraman olacaksan
Hain olmayı göze alman gerekir
Adil olacaksan
Aldatılmayı
Bulutlarda görüneceksin kimine
Kimi görmezden gelecek
Nerede olduğunu yalnız sen bileceksin

Kimdir onlar hiç ad koyamadığın
40’ına vardığında, daralınca yolların
Neden var diye şaşırdığın
Dudakları yok, sözleri ağır
Siyah gölgeleri önüne düşenler
Tekin değildir karanlıkları
Ama tozunu alır ışığının
Sen görünesin diye yaşarlar

Çok sevdim seni ince oğlum
Belki ispari kadar ürkeksin
Hani denizlerin en utangaç balığı
Dokunursun öylece yaşama
Girdiğin her suda kuma yakın..
Direndiğinde inandıramazsan..
Savaştığında keskin
İzin verdiğinde kaçak
Sevdiğinde zayıf olacaksan..
Yüzgeçlerinle ancak harelenirse su
Kendi girdabında yıkanırsın

Belki de yer sarsılacak adımından
Sen seçeceksin
Sarsıntıdan koyaklar açılırsa korkma
Dalını uzatacak yeşil, filiz verir yanıbaşında
Serinler boncuklanınca alnın
Suyunu taşır ırmak,
Yatağını açar yerleşeceğin toprak
Gün gelir herkese çok yakın
Bana geldiğin gün
Toprakta 'unutma beni' çiçekleri..

SAKIN SEVDANI


Sağnak yağmurlardan geleli

Bir nergis açımlık zaman olmuş

Aynı soluğu taşıyorsun

Verme gizini girdap bakışlım

Sakın benden sevdayı

SESİN....


Sesin bile yeter
Sesin,
Suya düşen bir yaprağın uğultusu

SEVDANIN KOKUSU


Sana bir fotoğraf dolusu papatya getirdim
Birkaç da gelincik
İkisi sığmamış
Yüreğinde tamamlanır..

Seni göremedim, ışığım yoktu
Sevdanın kokusu
Renginden sonra yitermiş

SICACIK


Kana çalıyor yüreğim,
Toprağa emeğim,
Doğallığı yaşamak
Saflığını tatmak
Özümseyerek nergis kokusunu
Çağlatarak içimi
Ezer gibi şekeri
Doğayı damağıma yaymak isterim.

SIMSIKI ÖRDÜM ÇEPEÇEVRE


Ateşle pişirdim tuğlalarımı
Sımsıkı ördüm çepeçevre
Uzun yeleli terinde bahar kokusu
Bir at getirdi közümü
İpek bir mendil gibi savruldum
Sönüverdim daha varamadan aleve
Kimse farketmdi
Derinliğinde kayboldum

SIZI


Bir şiir harmanladım
Ortasından boydan boya bir sızı geçer
Bir sızı nereye geçer?
Soluk soluğa bir çocuğun yüreğinden
Yaşlanmış gözlerdeki hüzne geçer
İplik olur, bir ölümü onarmak için
Eğilir iğneye geçer
Gizli bir sevdadır
Benden sana geçemez
Havada asılı sis olur
Uyanan çiçeğe geçer.

SİNEK


Fanusun içinde
Olancası
Cama vuran
Bir sinek kadar varım.

ŞAŞIRDIM


Çevrenin sessizliğini çektim içime
Her ayak sesimi
Önce ben yadırgadım
Sonra evren..

Bütünleşemedim
Boşluk korkuttu
Dünya yığıldı üstüme
“Bu ben miyim? ” dedim.

TAKILI KALIR


Küçük bir kılçık gibi takılı kalır
insanın yüreğinde,
tamamlanmamış bir aşkın öyküsü,
belki de hiç başlamamış..

TOPRAK ÖRTÜSÜ


Eriyen tunç gibi sevgim
Özlemimle ısındıkça genleşiyor
Kabına sığmıyor; çatlatıyor yüreği
Gizemli korkularım derinlerde
Canlılık sis perdesi

Çekingenliğimi yıkan tutku
Bana, beni yaradana
Köküme tomurcuk

Yaşam süzülen yağmur suları
Akıtmadan sığınabilmek
Tutunabilmek bir damlaya
Yitirişin baltaladığı

Umutta süregenlik
Veriş mi yoksa alış mı annemden
Sızı, elmas gibi işleyen beni
Çiseleyen yapraktan
Toprak örtüsü